Kot Rosyjski
Opis rasy
Kot rosyjski to wyjątkowy kot: inteligentny, uczuciowy, bez cienia agresji. Wbrew opinii o kotach przywiązuje się do człowieka i jest jego lojalnym towarzyszem. Najczęściej wybiera sobie jedną osobę z domowników, która jest dla niego całym światem. Jest ciekawskim towarzyszem dnia codziennego dosłownie tam gdzie my tam kot. Lubi uczestniczyć w pracach domowych i nie ujdzie jego uwadze żadne domowe zamieszanie.
Doskonale aklimatyzuje się z dziećmi i nie jest kłopotliwy w pielęgnacji, gubi bardzo niewielką ilość sierści. Jest stosunkowo niedużym kotem, smukłym i długonogim. I jak na carskiego kota przystało porusza się z wielka gracją, elegancją i dostojeństwem.
Koty rosyjskie to koty magiczne, a charakterystyczna budowa ich pyszczka sprawia, że wyglądają tak, jakby się cały czas uśmiechały. Szczególnego wyrazu nadają im wydatne poduszeczki zatokowe, w których osadzone są wąsy i duże szeroko rozstawione uszy o lekko prześwitującej niebieskiej skórze. Tak ! skóra kotów rosyjskich jest niebieska, najlepiej zaobserwować można jej kolor na wewnętrznej stronie ucha (w innych miejscach, z powodu gęstego futra, dostrzeżenie koloru skóry jest bardzo utrudnione). Nawet poduszeczki łap są koloru lawendowego . Migdałowe oczy w intensywnym kolorze szmaragdowej zieleni pięknie kontrastują z wysrebrzonym połyskującym kolorem futra.
Struktura sierści oraz jej wyjątkowa miękkość wyróżnia koty rosyjskie. Włosy pokrywy wierzchniej i podszerstka mają tę samą długość, dlatego ich krótkie futro jest tak miękkie i jedwabiste w dotyku. To jedyna rasa posiadająca tak piękne i aksamitne połyskujące srebrem „podwójne” futro! Wszelkie odstępstwa od tej cechy są dla hodowców tej rasy niepożądane. Te krótkowłose koty mają przyjacielski charakter. Choć są nieśmiałe wobec obcych, to dla członków rodziny są czułe i kochane. Bardzo mocno przywiązują się do właściciela i nie lubią samotności. Chętnie zaakceptują nie tylko inne koty, ale także psy. Mają łagodny charakter, dlatego nie ma żadnych przeciwwskazań, aby trafiły do domu, w którym są dzieci lub osoby starsze. Są bardzo ciekawskie i wszystko muszą sprawdzić. Koty rosyjskie niebieskie nie przepadają za zmianami. Jeżeli chcesz swojego Ruska zabierać na spacery lub wystawy trzeba go przyzwyczaić do tego od małego , w innym przypadku będzie się bardzo stresować.
Jak u wszystkich kotów niezbędna jest u nich właściwa socjalizacja, by mogły bezproblemowo funkcjonować z ludźmi i z innymi kotami. Właściciele, którzy swoje koty planują zakupić od profesjonalnego hodowcy, powinni zwrócić uwagę na odpowiednie wychowanie i pielęgnację kota w okresie pierwszych 12 tygodni, podczas których kocię powinno przebywać z matką i rodzeństwem.
Typ skandynawski jest mniejszy, ma smuklejszą budowę ciała, szeroko rozstawione uszy, jego futro jest ciemniejsze. Podchodzi do ludzi z rezerwą, jest raczej nieśmiały, z tego też powodu jego hodowla jest mniej popularna.
Typ amerykański jest średnio duży, ma smukłe i delikatne ciało, jaśniejszą sierść i szeroko rozstawione uszy. Te bardzo eleganckie koty są szczególnie towarzyskie, nawet w stosunku do obcych.
Typ brytyjski ma cięższą budowę, a jego znak szczególny to węziej osadzone, postawione pionowo uszy. Charakter kotów z linii brytyjskiej to coś pomiędzy charakterem nieufnej linii skandynawskiej, a towarzyskiej amerykańskiej.
Obecnie najbardziej popularny w środowisku hodowców jest typ mieszany, łączący w sobie cechy różnych linii. Skąd wzięły się tak duże różnice pomiędzy tymi typami? Odpowiedzi należy szukać w historii hodowli kotów rosyjskich i miejscach w których były hodowane. Jak wskazuje na to ich nazwa, koty tej rasy wywodzą się z Rosji, gdzie ukształtowały się w naturalny sposób. Podejrzewa się, że pojawiły się w północno-rosyjskim mieście portowym Archangielsk, skąd w 1860 roku zostały przetransportowane przez brytyjskich marynarzy do Anglii. W 1865 roku pojawią się pierwsze wzmianki o kotach rosyjskich niebieskich – wtedy to zostały zaprezentowane w Anglii w Pałacu Kryształowym, jako koty archangielskie. W XIX wieku rasa ta była tak samo popularna w Anglii jak w Cesarstwie Rosyjskim.
Na długo
przed rewolucją car i dostojnicy rosyjscy rozdawali te koty na dwory europejskie nie omijając oczywiście pałaców królewskich. Niezależnie od darów cara już na początku XIX wieku angielscy marynarze wpływający do portu w Archangielsku po drewno i skóry kradli te koty i przywozili do Anglii na futra. Ponadto wierzyli że obecność tych kotów na pokładzie przynosi szczęście. Rasa kotów rosyjskich niebieskich została oficjalnie uznana w 1937 roku a ich uroda i wyjątkowość sprawiła że stała się pożądana na całym świecie.
